Ik voel me verdrietig en hulpeloos: waarom voel ik mij zo?
Ik ben een dolblije moeder... die voortdurend huilt! Onze baby voelt zich goed en papa ook! En toch voel ik me verdrietig, overrompeld en zeer schuldig. Ben ik normaal? Wat kan ik doen aan dit neerslachtige gevoel?
Bijna twee derde van de moeders voelt zich down na de bevalling. Dit cijfer, als het je enigszins kan troosten, is een weerspiegeling van de realiteit: je bent niet de enige die de beroemde babyblues ervaart. Het probleem: we kennen de term "babyblues" maar zijn niet bekend met de gevolgen. De meerderheid van de vrouwen kiest ervoor om deze sombere tijd, waarin men zich dik en lelijk voelt en het gevoel van "onvermogen" de overhand heeft, te vergeten. Ons advies om deze overgangsperiode beter te beleven ... re-la-ti-ve-ren!
Waarom huil ik de hele tijd?
De symptomen van de babyblues zijn voor elke vrouw verschillend: sommige vrouwen barsten in tranen of woede uit bij de geringste tegenslag, terwijl anderen geen plezier beleven aan het knuffelen met hun baby, sommigen voelen zich moe en zien geen reden om op te staan ... Maak je geen zorgen: dit gevoel is van voorbijgaande aard. Het kan een paar uur tot maximaal tien dagen duren.
Deze babybluesperiode is kenmerkend voor een wending: baby en moeder zijn niet meer "één"! Wanneer de euforie van de geboorte is weggezakt, kunnen "minder positieve emoties de kop opsteken": neerslachtig gevoel, vermoeidheid, een negatief zelfbeeld, paniek bij de nieuwe verantwoordelijkheden, stemmingswisselingen, slapeloosheid...
Deze babyblues treedt meestal op tussen de derde en tiende dag na de geboorte. Het wordt soms ook wel "het-derde-dag-syndroom" genoemd. Het wordt veroorzaakt door de plotselinge daling van de hormonen die deze periode kenmerkt. Voeg daar nog eens het gevoel van "leegte" aan toe na de geboorte, een baby die bijna 24 uur lang verzorging nodig heeft, je nieuwe verantwoordelijkheden als moeder... en je begrijpt al snel waarom je je down voelt.
Een paar tips om weer te glimlachen
Alles zou goed moeten gaan... en toch breng je de hele dag door in je pyjama, je voelt je gedeprimeerd. Waarom zou je je schuldig voelen, misschien heb je er wel recht op? Uitrusten is een topprioriteit na de bevalling om lichamelijk en psychisch aan te sterken. Makkelijker gezegd dan gedaan? Vraag de mensen rondom je om hulp! Laat het boodschappen doen, schoonmaken, maaltijden klaarmaken en papierwerk over aan je partner of moeder en leg de focus op jezelf, in ieder geval voor een paar dagen.
Goed voor jezelf zorgen betekent rustig de tijd nemen om enkel aan jezelf te denken. Jouwbaby slaapt? Maak van de gelegenheid gebruik om een heerlijk warm bad te nemen... Je hebt net bborstvoeding gegeven? Drink een heerlijk kopje koffie op een terrasje met je beste vriendin! Papa past op de baby en je bent op tijd thuis voor de volgende borstvoeding...
En als je wil praten, moet je dat zeker doen. En als je er behoefte aan heb, dan bel je jouw beste vriendin drie keer per dag op. Ze zal het niet erg vinden. Als ze kinderen heeft, weet ze waarschijnlijk hoe het voelt!
En tot slot, geef je baby zoveel mogelijk knuffels en kusjes. Zie je wel, het gaat al beter!
Babyblues of een echte depressie?
Als je babyblues langer dan drie weken duurt of als je het gevoel meer dan vijftien dagen na de geboorte ervaart, is er waarschijnlijk iets anders aan de hand. Als je aan niets plezier beleeft, noch de rust of het bezoek van goede vrienden, noch de eerste glimlach van jouw baby, als je geen eetlust meer hebt en alles somber inziet, dan heb je hulp nodig en moet je erover praten met je gynaecoloog.
Het depressieve gevoel dat je ervaart is wellicht niet simpelweg te wijten aan een hormonale daling, maar een teken van een echte "postnatale depressie". Medisch toezicht is in dit geval een vereiste. Hoe eerder het ontdekt wordt, des te effectiever de behandeling.
Vaders kunnen ook de baby blues hebben!
Vrouwen zijn niet de enigen die deze periode van neerslachtigheid ervaren. Ook mannen kunnen zich een beetje verloren voelen. De oorzaken? Stress met betrekking tot de nieuwe verantwoordelijkheden als vader, angst om niet aan de verwachtingen te voldoen, het gevoel dat men er niet bij hoort, vermoeidheid... Deze gevoelens kunnen zelfs vóór de geboorte van hun kind ontstaan!
De beste oplossing is om te praten over zijn gevoelens en rust te nemen. De moeder heeft ook een essentiële rol: baby eist in het begin een groot deel van de aandacht, maar het is belangrijk om de echtgenoot eveneens aandacht te geven en hem gerust te stellen over zijn nieuwe rol van vader.