Mijn baby slaapt niet. Wat kan ik doen?

Dat is nu net een van die dingen die alleen anderen lijken te overkomen: "Mijn baby begon al na twee weken door te slapen." Hoe voelt zoiets? Geen idee. Ik had dat geluk nooit. Eerlijk gezegd denk ik dat die mensen liegen of misschien erger ik me gewoon aan het geluk van anderen of aan mijn eigen ongeluk om kinderen te krijgen die er maanden over doen om 's nachts minstens zes uur door te slapen. 

In die laatste zin zitten mijn twee grootste problemen vervat: de baby slaapt niet en ik raak geïrriteerd. Omdat die twee met elkaar verbonden zijn, komt van het ene altijd het andere. De twee samen kunnen een serieuze domper zetten op de relatie van een koppel.

Slaaptekort is een van de grootste beproevingen die een relatie kan doorstaan. Slaapgebrek kan ons uitgeput, gestrest, ongeduldig en prikkelbaar maken en heeft een impact op bijna alles wat we de hele dag door doen. In de eerste maanden van het leven van een baby, en dat geldt nog meer voor een eerstgeborene, maak je als koppel makkelijk een paar keer per dag ruzie, wordt er overgereageerd en raken probleemkwesties veel moeilijker opgelost dan anders het geval was geweest. Allemaal omdat het koppel maar vier uur heeft geslapen. Zelfs het kleinste probleem kan een ruzie of een nieuw conflict veroorzaken. Als ze niet verstandig worden aangepakt, kunnen die problemen een koppel doen uiteengroeien.

De vraag is dus: vanaf wanneer moet een baby in principe de nacht doorslapen? En hoe kan je er als ouder voor zorgen dat dit zo snel mogelijk gebeurt? Ik begin maar met mijn eigen verhaal, dat voor mijn twee kinderen niet veel verschilde.

Toen mijn eerste kind werd geboren, had ik weinig moedermelk. Omdat hij te vroeg werd geboren, was het belangrijk om ervoor te zorgen dat hij genoeg at. Dit betekende dat hij al bijna vanaf de dag dat hij geboren werd bijvoeding moest krijgen. Dat was geen probleem. Mijn man kon me altijd helpen met het voeden van de baby, waardoor we het werk konden verdelen en ik wat meer kon rusten. Want laat net rust een zeldzaam goed zijn als je de borst geeft en daar de klok rond voor verantwoordelijk bent. Tenzij je je moedermelk invriest zodat ook de vader de baby 's nachts kan voeden.

Mijn eerste zoon bereikte maar traag het patroon van slapen 's nachts en wakker zijn overdag. We probeerden een techniek uit waarbij we overdag op een normale toon spraken en hem altijd in een goed verlichte omgeving hielden en hem meenamen voor wandelingen. 's Avonds spraken we altijd met gedempte stem. Slapen deed hij altijd in de stille, donkere kamer waar zijn bed stond. Maar het mocht niet baten. Hij bleef om de drie uur wakker worden en huilde soms urenlang, waardoor we zo goed als geen rust hadden.

De uitputting alleen al zorgde voor de relatieproblemen waar we het eerder over hadden. We probeerden toen een ploegensysteem uit. Een van ons zou slapen terwijl de ander de hele nacht opbleef om voor de baby te zorgen. De volgende nacht werden de rollen dan omgedraaid. Dit betekende dat toch minstens één van ons zich overdag altijd uitgerust voelde. Dat loste in zekere zin ons probleem op. Maar niet het probleem van de baby. Hij bleef elke nacht urenlang wakker. 

Toen besloten we de professionele hulp in te roepen van een babyslaapconsulent. Hij leerde ons een aantal routines en technieken aan die we konden toepassen om onze baby te helpen langer door te slapen en om stapje per (baby)stapje te werk te gaan. In net geen maand gebeurde het wonder: hij begon zes à zeven uur door te slapen, elke nacht. Hoe hadden wij dat klaargespeeld? Moeilijk was het eigenlijk niet. Echt waar.

Er zijn technieken die onze baby's kunnen helpen om 's nachts langer door te slapen, nog voor ze 10 of 12 maanden oud zijn. Onthoud dat deze strategieën alleen werken als de baby gezond is en zich goed voelt. Dus, kregen we het gedaan? We begonnen met het maken van een schema dat bepaalt wanneer de dag van de baby moet beginnen en eindigen. Tussendoor legden we de juiste momenten vast waarop hij in alle rust zijn dutjes kon doen. Daarna veranderden we het moment waarop we hem 's avonds in bed stopten. We creëerden een routine en hielden daar vervolgens aan vast, zodat de baby het begreep en eraan zou wennen. We begonnen met hem in bed te stoppen terwijl hij nog helemaal wakker was, zonder drama's, zodat er geen scheidingsmoment ontstond. Na een tijdje wist hij dat hij eerst in bad en dan naar bed zou gaan. Zelfs als hij begon te huilen, en dat gebeurde herhaaldelijk, was het de bedoeling om hem te laten beseffen dat hij niet in de steek werd gelaten. Het was gewoon tijd om te gaan slapen, om zich te ontspannen. Als we het nodig vonden, hielden we hem in de armen. Maar meestal babbelden we gewoon met hem, zodat hij onze aanwezigheid kon voelen. Na verloop van tijd volstond het geluid van onze stemmen om hem te kalmeren en uiteindelijk in slaap te laten vallen.

Het werkte voor ons en het heeft ook gewerkt voor veel andere koppels die we spraken en die deze aanpak hebben geprobeerd. Voor sommige baby's kan het wat langer duren, maar het belangrijkste is om ervoor te zorgen dat de routine niet verdwijnt. Vanaf dan wordt het steeds gemakkelijker. En zijn de voordelen voor de baby, de ouders en de relatie onbetaalbaar.

Hilde en Peter, ouders van Jef en Tia.