Het vermogen om ... "nee" te zeggen!

Nu dat mijn klein schat overal naartoe trippelt en zich vermaakt met zijn favoriete bezigheden, en hij begint te praten (zij het in een mysterieuze taal voor de niet-ingewijden, maar bijna duidelijk voor papa en mama), wil hij ook zijn eisen met je delen. En ook zijn verlangens en ontevredenheid doen gelden. Jouw "grote vent" waar je bij elke vooruitgang met grote bewondering en trots tegenaan kijkt, verzet zich tegen je. En hij vindt het nog leuk ook! Leer kalm te blijven eenmaal hersteld van de schok. Maar blijf bij jouw standpunt. We weten dat het niet makkelijk is om moeder te zijn!

Maar... waarom zegt mijn kind "nee" op alles?

Tot nu toe zei jouw schatje "knuffel", "nog" en "mama"... Hij noemde voorwerpen, een persoon of specifieke situatie. De beroemde "nee" is tussen de 18 maanden en 2 jaar een aanduiding dat hij symbolische functie van de taal begrijpt: hij leert om te onderhandelen. Dit is een enorme stap!

Hij begrijpt ook heel snel dat dit nieuwe woord de perfecte manier is om jouw gezag te testen. Daar maakt hij een beetje misbruik van... Maar dat zal overgaan, vooral als jij bij jouw standpunt blijft!

"Nee" betekent "ik ben"!

De eerste stapjes, de zindelijkheid, zijn eerste woordjes ... het kind wordt zelfstandig en begint de vele facetten van deze wereld te ontdekken. Deze stap naar onafhankelijkheid loopt parallel met de ontwikkeling van zijn eigen "ik" waarbij het woord "nee" vanzelfsprekend wordt. Dit gaat gepaard met talloze "ik doe het zelf", "jij niet" en andere driftbuien.

Dit werkt verwarrend en je hebt de indruk dat je tegen een muur aanloopt. Deze fase is echter noodzakelijk voor jouw kind: door "nee" te zeggen, zegt hij eigenlijk "ik ben". Hij laat zich gelden en bouwt aan zijn persoonlijkheid, vooral tegenover zijn ouders. Bij jou test hij zijn grenzen, terwijl hij bij oma of de oppas zo lief is als een engeltje. Dit kan moeilijk zijn om te verwerken, maar dat is normaal!

De "nee" die "ja" betekent

De doorgewinterde moeders weten dat de "nee" zeer complex is: het heeft veel betekenissen. En het is een kunst om de nuances te begrijpen!

Het is niet makkelijk om te schommelen tussen:

• de "nee" uit gewoonte (jammer, je wilde hem net een snoepje geven!)
• de "nee" uit boosheid (hij wil niet in zijn wandelwagen, hoe durf je na 45 minuten schommelen er plots mee op te houden!)
• de "nee" uit vermoeidheid (deze gaat vooraf aan een woede-uitbarsting!)
• maar ook de "nee" die "ja" betekent (je weet dit doordat hij "nee" zegt, maar "ja" doet met zijn hoofd)
• zonder te spreken over de standvastige "nee" bij elk nieuw voedingsmiddel (en dat in de periode waarin de weerstand ten aanzien van nieuwe voedingsmiddelen speelt, geen wonder!)

Uitleg: je moet begrijpen dat wanneer hij ingaat op jouw verzoek, hij dit ook echt wil!  Dat belooft wat voor de puberteit... nietwaar?

Jij bent de baas! (ja, echt!)

Maar hoe kun je adequaat reageren en geduldig blijven? Niets is beter dan zijn aandacht af te leiden. We kunnen de ouders die met waardevolle tips komen om hun krijsend of woedend kind in de trein of vliegtuig te vermaken, niet vaak genoeg bedanken.

De grote uitdaging is om een evenwicht te vinden: te streng zijn kan hem in een "hoekje duwen", met te veel toestaan loop je het risico een "koningskind" van hem te maken. Laten hem een aantal keer "nee" zeggen als het niet belangrijk is, blijf rustig en standvastig, zonder het spel van de "sterkste" te spelen. Zwichten doen we allemaal, dat moeten we toegeven!

Je moet hem echter steeds opnieuw het volgende duidelijk maken: jij beslist (of je hem al dan niet "nee" laat zeggen). Niet hij. Als je "nee" zegt, is het "nee." En op dit punt mag je niet toegeven: je moet grenzen stellen (zonder tegenspraak tussen de ouders), dit is essentieel voor je kind.

Marja, moeder van Emma (3 jaar) en Louise (14 maanden)
"Toen Emma 2 werd zat ze op het hoogtepunt van de "nee"-fase en hadden we de hele dag door ruzie. Ik werd er zo moe van. Naast het huishouden en alle andere verplichtingen, had ik ook nog eens het gevoel dat ik mijn dochter aan het treiteren was door haar voortdurend dingen te moeten verbieden. Ik heb het toen besproken op het consultatiebureau, waar ze me aanraadden om niet elk gevecht aan te gaan en te bepalen in welke situaties het niet zo erg is als ze een keer "nee" zegt. Sindsdien ben ik op een aantal belangrijke punten heel consequent en leg ik haar ook uit dat het op mijn manier gaat en niet anders. Op andere punten kan ik nu een stuk relaxter zijn. Het grote voordeel van deze aanpak is dat mijn dochter nu steeds minder vaak 'nee' zegt!"