Help: hij vindt niks lekker en wil niets meer eten!

Maak je geen zorgen want iedere ouder is bekend met deze situatie: je hebt met liefde een lekkere maaltijd klaargemaakt voor jouw baby, maar hij weigert het te eten. Wat een teleurstelling! Voor een zorgzame mama zoals jij, doen de "neeeee", "nielekker" of "wil nie eten" je toch verdriet. Je voelt je bovendien schuldig (ik kan geen goede maaltijden klaarmaken, ik kan er niets aan doen, enz.). Het grote geheim om deze periode op een rustige manier te overbruggen, is het onderscheid kunnen maken tussen liefde en opvoeding, voedsel en genegenheid. Makkelijker gezegd dan gedaan. Volg onze richtlijnen en voordat je het weet, ben jij weer blij! Eén ding staat vast: een kind zal zichzelf nooit uithongeren. Gelukkig maar! 

NIELEKKER, wat betekent dat?

Vanaf de leeftijd van 18 tot 24 maanden begint het kind zichzelf te zien als een volwaardig persoon. Hij beseft dat zijn "nee" jou zwaar valt, hij zal geen moment twijfelen om deze gevoelige snaar te raken. Hij wil jou tonen dat hij nu in staat is om zich tegen jouw autoriteit te verzetten. Dit is het begin van de klassieke "nee-fase" die zeer gebruikelijk is in de psychomotorische ontwikkeling van je kind. Normaal maar soms ook wel vervelend! Jouw kleine schat zit midden in de peuterpuberteit en het is begrijpelijk dat hij liever andere dingen doet dan netjes aan tafel komen zitten. Hij moet nog zoveel dingen ontdekken, plekjes verkennen, spelletjes uitproberen! Het weigeren is zijn sterke verlangen naar onafhankelijkheid. 

Allemaal hetzelfde als ze 2 jaar oud zijn?

Je hebt het ongetwijfeld kunnen constateren tijdens de gesprekken met jouw vriendinnen: kinderen die twee jaar oud zijn, tonen overeenkomsten in hun voedselvoorkeuren: 

Aangetrokken tot zoete en zachte smaken in plaats van scherpe smaken. 
Verlangen naar pasta, rijst, aardappelen. 

Minder interesse in groenten. 

Terughoudendheid als er nieuwe voeding wordt aangeboden. 

Deze fase is normaal bij elk kind en wordt "voedselneofobie" genoemd. In deze fase wordt elk nieuw voedsel geweigerd door wantrouwen en angst voor het onbekende. De mate waarin het zich voordoet, is afhankelijk van het kind. Het verdwijnt meestal op de leeftijd van 6 of 7 jaar...! Zoals het beroemde spreekwoord van Jean de La Fontaine luidt: "Door tijd kan, met geduld daarbij, meer dan door woede en kracht gebeuren." 

Heb daarom geduld en onthoud dat alle mama's dit hebben meegemaakt. De overhand hebben over een kleine deugeniet die net zo groot is als een smurf is voor de buitenwereld makkelijk... terwijl jij je al snel hulpeloos voelt! Geef het niet op en hou vol! 

Ik leer zijn smaak en eetlust kennen

Voedselneofobie en de nee-fase kunnen niet elke weigering om te eten verklaren. Misschien had jouw kleine schat die dag gewoon geen honger? 

De eetlust wisselt van dag tot dag. Vermoeidheid, last van zijn tandjes... en voordat je het weet, is de eetlust van jouw kindje verminderd! Je hoeft niet bang te zijn, een kind eet al naargelang zijn behoeften zonder zijn ontwikkeling in gevaar te brengen zolang zijn gewicht en zijn groeicurve gestaag vorderen. 

Andere mogelijkheid: misschien vindt jouw kind het voedsel dat jij hem geeft, helemaal niet lekker (jij had vroeger toch ook een gruwelijke hekel aan spinazie!). Als hij een bepaalde voeding een aantal keer weigert, kunnen we ervan uitgaan dat zijn persoonlijke smaak de aanleiding is om dit voedsel te haten... Het is niet erg want het heeft al met al weinig invloed op zijn uitgebalanceerd voedingspatroon. 

En soms is het niet het voedsel zelf maar de vezelige structuur die hem niet aanstaat. Aarzel niet langer en gebruik een fijne zeef om de draadjes van de venkelpuree of de zaden van de frambozenmoes te verwijderen! 

Een aantal trucjes om mijn kleine "stoute man" in bedwang te houden? 

Jouw "stoute man" heeft besloten om tegen te werken, hij houdt zijn kaken voortdurend op elkaar, hij negeert al jouw trucjes ("vvrrrrrr het vliegtuig", "een lepel voor papa", "hier word je sterk van", "er was eens een sterke en knappe prins die al zijn soep had opgegeten", "oké, alleen de plattekaas dan"...). Niets lijkt te werken! Geen paniek! Jouw baby houdt voet bij stuk maar jij hebt de (althans, bijna) perfecte methode: geen chantage of intimidatie en zeker niet onderhandelen. 

Moet je een kind dwingen?

Je leert standvastig en consequent te blijven: "Je wil het niet... geen probleem! Maar je krijgt niets anders behalve water tot de volgende maaltijd." Het is de eerste keer best wel moeilijk! Zodra jouw kind beseft dat hij geen vat op je heeft, zal hij de waarde van het compromis gaan inzien. 

Een andere belangrijke instelling: geen emoties uitlokken bij een kind tijdens het eten. Hij eet niet "om een genoegen te doen", maar omdat het een essentiële noodzaak is en bovendien een lust voor de smaakpapillen! 

Je kan een conflictsituatie onder vier ogen beter vermijden. Vraag hem om het te proeven en geef hem een complimentje omdat hij het geprobeerd heeft, zelfs als hij het niet lekker vindt. Geef hem een aantal dagen daarna hetzelfde voedsel in een andere vorm. Een andere mogelijkheid: laat de taak aan iemand anders over. Soms wil jouw schatje niemand anders plagen dan jij (ik moet toegeven dat hij er goed in slaagt, de kleine schurk!). Vraag dan aan zijn papa, en waarom ook niet, aan zijn oma of één van hen het wil overnemen! Jouw kleine vent zal minder moeite hebben om nieuwe voeding te proeven of zelfs te eten, zijn evenwichtige voeding wordt in stand gehouden en jij hoeft je geen zorgen meer te maken! En als de maaltijd voorbij is, mag jij je heerlijk ontspannen ... 

Ik bereid hem voor op een zen maaltijd! 

Om ervoor te zorgen dat jouw kleine "kibbelaar" niet afgeleid wordt tijdens het eten, zet je de televisie uit en leg je het speelgoed dat binnen handbereik is weg. Leer hem om zich te concentreren op de kleuren, texturen en smaken van de maaltijd. "Welke kleur heeft een wortel?" 

In plaats van hem een goed gevuld bord te geven dat op voorhand de kleine honger kan ontmoedigen, geef je hem kleinere porties voeding. Denk ook aan de presentatie: een grappig bord, een aangepaste en kleurrijke lepel, dat maakt de maaltijd een stuk vrolijker, of niet soms?